Αναζήτηση

Lethe - Ληθη LP

Αν μπορεί να βρεί κανείς κάτι θετικό μέσα στην καταστροφή που συντελείται στη ζωή των περισσοτέρων είναι ότι έχει γεμίσει οργή πολλούς, οι οποίοι ψάχνουν να βρούν τρόπους για να την εκφράσουν και κάνουν όλους τους υπόλοιπους από εμάς να νιώθουμε επιτέλους υπερήφανοι και για κάτι που βγήκε από αυτό το μέρος.

Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση με το ντεμπούτο των Lethe αλλά δεν ξέρω και πόσο τυχαίο είναι πως η ελληνική crust/punk σκηνή κυκλοφορεί το ένα μικρό αριστούργημα μετά το άλλο τα τελευταία χρόνια.


Αρκετά όμως με τις δήθεν κοινωνιολογικές αναλύσεις που δεν ενδιαφέρουν κανέναν και ας πάμε στο πραγματικά σημαντικό, την μουσική.

Το ομώνυμο album των Lethe αποτελείται από δέκα τραγούδια που αντικατοπτρίζουν, μέσα από τη μουσική και τους στίχους, την βαρβαρότητα και τα αδιέξοδα της ζωής. Ακόμα και οι τίτλοι των τραγουδιών δεν αφήνουν άλλωστε κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το τι πρέπει να περιμένουμε. Η μουσική τους συνδυάζει το crust και το hardcore με διπλά φωνητικά πολλές φορές, γεμάτα μίσος και οργή και κιθάρες που σπέρνουν φωτιά και θειάφι και από την εισαγωγή του Νεκροσάβανο, τα πράγματα βαραίνουν επικίνδυνα.

Αλλά ο δίσκος απέχει και από το τυπικό dbeat/crust album με το συνεχές κοπάνημα (που δεν μας χαλάει φυσικά, απλώς εδώ δεν έχουν έτσι τα πράγματα) είτε από το, μοδάτο εσχάτως, neocrust ύφος με τις μελαγχολίες και τις μελωδίες. H μουσική των Lethe έχει βάθος, καλή τεχνική και πάνω απ' όλα χαρακτήρα, σα να πρόκειται για μπάντα που δεν είναι μόλις στην πρώτη της κυκλοφορία.

Πότε με πιο αργά και επιβλητικά μέρη όπως στο Πνιγερή Καταχνιά αλλά κυρίως σε γρήγορους ρυθμούς με τη χρήση πολλές φορές blastbeats, χωρίς όμως υπερβολές που θα άλλαζαν τελικά τον χαρακτήρα της μουσικής όπως π.χ. στα Ρόλος, Αξημέρωτη Νύχτα και το Αδιέξοδο, η μπάντα ξέρει πως να δημιουργεί την κατάλληλη μαύρη ατμόσφαιρα. Το Ψωραλέα Δυσανθρωπίλα είναι το τραγούδι που κλείνει το δίσκο και ενώ ο τίτλος από μόνος του αρκεί για να τραβήξει το ενδιαφέρον, η μπάντα δεν αρκείται σε αυτό αλλά συμπυκνώνει σε αυτό όλα τα στοιχεία του ήχου τους, κάνοντας το και το καλύτερο τραγούδι εδώ μέσα.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να πω πως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μπάντες του εξωτερικού και λοιπές χαριτωμενιές. Η μουσική τους μιλάει από μόνη της και όποιος δεν ακούσει, τουλάχιστον, αυτό το δίσκο απλώς χάνει πολλά.

Αναμένοντας την κυκλοφορία του και σε βινύλιο, μπορείτε να κατεβάσετε το album μαζί με το πλήρες artwork από το blog της μπάντας.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου